Parafia Jaroszówka została erygowana 30 marca 1986 roku przez kardynała Franciszka Macharskiego. Swoim terenem obejmuje następujące miejscowości: Jaroszówka, Klęczana, Wieniec, część Kobylca  (tzw. Granica) i część Nieznanowic (teren za Rabą).

Od dnia 1. listopada 2014 r. zostaje zmieniona przynależność parafialna części wioski Kobylec w Parafii MBF w Jaroszówce. Parafianie zamieszkujący w Kobylcu osiedle zwane "Zarembówka" od tego dnia przynależą do Parafii w Łapanowie. W granicach Parafii Jaroszówka pozostaje część zwana "Kobylec - Granica" (Dekret nr 2753 z 17. 10. 2014 r. ).

PARAFIA JAROSZÓWKA - POŁOŻENIE

Zarys historyczny wybranych miejscowości wchodzących w skład parafii: 

Klęczana (KLĘCZANY) [1]

Wieś leży po prawym brzegu Raby – oddalona o 7, 6 km od Gdowa. Graniczy na północ z Marszowicami, od których przedzielona jest Rabą, na wschód z Niewiarowem, na zachód z Podolanami, na północ ze Zręczycami. Należała do parafii Niegowić. Właścicielem pod koniec XV wieku był Bartłomiej Oblecz szlachcic herbu Odrowąż. Wieś posiadała pięć łanów kmiecych, jedną zagrodę polem, z której odprowadzano dziesięcinę zbożową konopną w ilości czterech„kit” o wartości pięciu grzywien na rzecz prebendy Zakrzowskiej. We wsi nie było dworu ani folwarku.

JAROSZÓWKA [2]

Wieś położona w pobliżu Raby, własność Jana Niewiarowskiego herbu Półkozic, posiadała trzy łany kmiece, jedną karczmę, dwie zagrody –dziesięcinę zbożową i konopną składali mieszkańcy wsi do spichrza wskazanego przez wikariusza prebendy o wartości trzech grzywien.

W tej wsi i w pozostałych, położonych nad Rabą wartość dziesięciny w znacznej części obniżano z powodu wylewów rzeki i zniszczenia pól. Były w tej wsi za czasów J. Długosza grunty folwarczne, które zajęli kmiecie. W dziesięcinie z tych pól partycypowali pleban i kościół w Niegowici.

PODEGRODZIE [3]

Podegrodzie wraz z Wieńcem graniczy na zachód z Niewiarowem, na północ z lesistym wzgórzem o wysokości 355 m. n. p. m., na zachód z Wieńcem, na południowy zachód z Dąbrowicą a na północny wschód ze Stradomką.

Za czasów Kazimierza Jagiellończyka właścicielem Podegrodzia był Stanisław Marszowski herbu Półkozic. Wieś posiadała łany kmiece i karczmę. Nie było w niej zagród. Dziesięcinę zbożową przekazywano prebendzie „Rosiejowskiej”. Z pól folwarku należała się dziesięcina kościołowi i plebanowi z Niegowici – wartość dwóch grzywien. Mieszkańcy natomiast świadczyli dziesięcinę konopną cztery „kity”wartości sześciu grzywien.

WIENIEC [4]

Wieś starożytna należała do parafii Niegowić, własność Jana Niewiarowskiego herbu Półkozic. Posiadała cztery i półłany kmiece. Nie było w niej karczem ani zagród. Z wszystkich łanów uiszczano dziesięcinę zbożową prebendzie „Rosiejowskiej”. Mieszkańcy odprowadzali ją własnymi środkami (curiibus) do spichrza wskazanego przez kanonika, wraz z dziesięciną konopną – cztery „kity”o wartości dziesięciu grzywien.

We wsi był folwark rycerski, składający dziesięcinę plebanowi w Niegowici o wartości dwóch grzywien i karczma „Ujście”. Wieś w 1490 r. posiadała pięć łanów.  W 1581 r. J. Niewiarowski do poboru poradlnego wykazał tylko dwa łany kmiece,dwie zagrody z rolką, dwóch komorników z bydłem,jednego bez bydła i dwóch rzemieślników.

[1] Tadeusz Rzepik, Gdów i okolica (Monografia historyczna);Gdów 1985 r. Tom 1; str. 117. (Wydawca Urząd Gminy w Gdowie).

[2] Tamże.

[3] Tamże str. 118

[4] Tamże.

ks. Stanisław Szańca (1986-1994)

ks. Jan Zaręba (1994-1995)

ks. Franciszek Jeleśniański (1995-2002)

ks. Wacław Siejka (2002-2009)

ks. Krzysztof Kóska (2009-)

Kościół parafialny p.w. Matki Bożej Fatimskiej wybudowano w latach 1981-1983 (pobłogosławiony w 1983). 

Początki budowy kościoła w Jaroszówce

W 1970 roku otwarto szkołę na Jaroszówce. Przeniesiono do niej uczniów ze szkół w Klęczanie (gdzie w latach 1948 – 1949 uczył ks. Karol Wojtyła) i z Wieńca. W tym czasie proboszcz Parafii Niegowić – ks. Józef Gąsiorowski uczył w prywatnym domu, u pani Stopowej, i szukał miejsca dla nowego punktu katechetycznego, który spełniałby jednocześnie zadania kaplicy dojazdowej. Dotychczas okazyjnie sprawowano Msze św. w domach chorych.

Nadarzyła się okazja. Rodzina Katarzyny i Michała Zagólów wystawiła na sprzedaż swoją ojcowiznę. W latach 70-tych XX wieku, kiedy w Polsce panował ustrój socjalistyczny nie było możliwości, by Parafie mogły nabywać nieruchomości. Byławówczas tendencja powiększania gospodarstw rolnych. Gospodarstwo Katarzyny i Michała Zagólów sąsiadowało z gospodarstwem Tadeusza Długosza. Ks. Gąsiorowskiw porozumieniu z panem Tadeuszem Długoszem, w całkowitej konspiracji przed wiernymi zakupił działkę. Notarialnie, na podstawie umowy sprzedaży z 23 czerwca 1979 roku, działka została zapisana jako własność Tadeusza Długosza s.Józefa i Władysławy oraz Anny Długosz c. Mieczysława i Marii, zamieszkałych w Jaroszówce 52. Zakupioną działkę Parafia Niegowić mogła oficjalnie „odzyskać”dopiero w 1981 roku, po przyznaniu osobowości prawnej parafiom, w oparciu o decyzję Dyrektora Wydziału do spraw Wyznań Urzędu Miasta Krakowa w formie darowizny. Decyzja ta została wydana w kwietniu 1981 roku (21.04.1981).

Gdy siostry Bolesława i Joachima – pochodzące z „Zagólówki”dowiedziały się, że ich rodzinna działka została przeznaczona pod kościół,przekazały otrzymane ze sprzedaży pieniądze pracującemu już tutaj ks.Stanisławowi Szańcy. Możemy zatem powiedzieć, że to miejsce na którym stoi nasz kościół jest darem Katarzyny i Michała Zagólów. W tym miejscu trzeba dopowiedzieć, że nieżyjący już dziś Michał i Katarzyna Zagólowie  są m.in. rodzicami trójki rodzeństwa służącego Bogu w Karmelitańskich zakonach: O. Michał Bolesław; siostra Joachima (Władysława) i siostra Bolesława (Katarzyna).

Pod pretekstem remontu domu rodzinnego rodziny Zagólów, korzystając z projektu wykonanego przez p. Piotra Oślizło zaczęto budować kaplicę i salę katechetyczną. Ks. Prałat Gąsiorowski szukał księdza, który zająłby się duszpasterstwem na Jaroszówce.Stało się to możliwe w 1984 roku, kiedy to ks. Stanisław Szańca został skierowany do pracy w tutejszym ośrodku duszpasterskim, tworzonym najpierw przy kaplicy, budowanej jako wotum wdzięczności za ocalenie Jana Pawła II w zamachu 13 maja 1981  r. Dwa lata później, z dniem 30 marca 1986 roku, ks. Kardynał Franciszek Macharski powołał do istnienia Parafię pod wezwaniem Matki Bożej Fatimskiej, które przypomina tamte wydarzenia. Pierwszym proboszczem został Ks. Stanisław Szańca.